Mëngjes dhe Mbrëmje/11 Janar

Nga Gospel Translations Albanian

Versioni më 11 Mars 2010 17:18 nga JoyaTeemer (Diskuto | kontribute)
(ndrysh) ← Version më i vjetër | shikoni versionin e tanishëm (ndrysh) | Version më i ri → (ndrysh)
Shko te:navigacion, kërko

Related resources
More By Charles H. Spurgeon
Author Index
More About Devotional Life
Topic Index
About this resource
English: Morning and Evening/January 11

© Public Domain

Share this
Our Mission
This resource is published by Gospel Translations, an online ministry that exists to make gospel-centered books and articles available for free in every nation and language.

Learn more (English).
How You Can Help
If you speak English well, you can volunteer with us as a translator.

Learn more (English).

By Charles H. Spurgeon About Devotional Life
Chapter 11 of the book Mëngjes dhe Mbrëmje

Translation by Elton Tahirllari

Review You can help us improve by reviewing this translation for accuracy. Learn more (English).


Mëngjes

“Por ata nuk kanë rrënjë...”

Lluka 8:13

Fryma ime, shqyrtoje veten këtë mëngjes në dritën e këtyre vargjeve. Ti e ke marrë fjalën me gëzim, ndjenjat të janë rigjallëruar dhe të kanë mbetur disa mbresa të pashlyeshme, por mbaj mend se të dëgjuarit e fjalës dhe marrja e Jezusit në zemrën tënde janë dy gjëra krejtësisht të ndryshme. Ndjenjat sipërfaqësore shpesh ndërthuren me ngurtësinë e brendshme të zemrës, dhe vjen koha që edhe mbresat më të pashlyeshme të fjalës vyshken. Në shëmbëlltyrën në fjalë, një pjesë e farës ra në një tokë shkëmbore që kishte vetëm një shtresë të hollë dheu. Kur farat zunë të lëshonin rrënjë, toka shkëmbore e pengoi rritjen e tyre për poshtë, kështu të gjitha energjitë u përqendruan në rritjen e kërcellit sa më lart që të ishte e mundur, por duke mos pasur ushqim që vinte nga rrënjët, bima u tha pas njëfarë kohe. A mos po ngjet kështu edhe me mua vallë? A mos kam pasur një paraqitje të mirë me fuqinë e mishit deri tani pa pasur nga ana tjetër një jetë të brendshme të mirë? Rritja e mirë është ajo që ndodh me të njëjtin ritëm si lart ashtu edhe poshtë. A jam i rrënjosur në besnikërinë dhe dashurinë e sinqertë për Zotin Jezus? Në qoftë se hiri nuk e ka zbutur dhe fertilizuar zemrën time, fara e mirë mund të bulëzojë për një farë periudhe, por me kalimin e kohës do të thahet, sepse nuk mund të lulëzojë mbi një zemër shkëmbore, të pathyer dhe të pashenjtëruar. Le ta kem frikë perëndishmërinë që është e shpejtë në rritje dhe e paqëndrueshme sa edhe bima e Jonës, e llogaritsha koston e të qenit një dishepull i Jezusit, e mbi të gjitha e ndjefsha përherë energjinë e Frymës së Tij të Shenjtë, dhe vetëm atëherë do ta përmbaj farën e qëndrueshme dhe të përjetshme në zemrën time. Po qe se mendja ime mbetet po aq kokëfortë sa është edhe nga natyra, më djegtë dielli i gjykimit, zemra ime e fortë me ndihtë për ta tharë që në rrënjë farën e mbjellë keq, besimi im vdektë sa më shpejt, ndërsa dëshpërimi im qoftë tej mase i tmerrshëm. Për pasojë, o Mbjellësi i Përjetshëm, më plugo më parë dhe pastaj mbille të vërtetën Tënde brenda meje, dhe prodhoftë ajo për Ty të korra të bollshme.

Mbrëmje

“Por unë jam lutur për ty...”

Lluka 22:32

Sa inkurajues është mendimi i Shpenguesit tonë që ndërmjetëson për ne pa ndërprerje. Kur lutemi, Ai kërkon plotësimin e lutjes, ndërsa kur nuk lutemi, Ai mban anën tonë, duke na mbrojtur nga rreziqe të padukshme e të panjohura me përgjërimet e tij. Vëreni se me çfarë fjalësh ngushëlluese i drejtohet Simon Pjetrit: “Simon, Simon, ja, Satani ka kërkuar t'ju shoshë ashtu siç shoshet gruri. Por…” Por çfarë? “Por shko e lutu për veten.” Edhe kjo të ishte një këshillë e mirë, por kështu nuk shkruhet në ungjill, dhe as nuk thuhet: “Por unë do t’ju mbaj vigjilentë dhe kështu do të ruani veten”. Edhe ky do të ishte një bekim i madh, mirëpo na thuhet: “Por unë jam lutur për ty, që besimi yt të mos mpaket.” Ah sikur ta dinim se sa shumë i detyrohemi lutjeve të Shpëtimtarit tonë! Kur të ngjisim majat e qiellit dhe të shohim udhën gjarpëruese nëpër të cilën na ka udhëhequr Zoti, Perëndia ynë, sa me zjarr që do ta lavdëronim Atë që përpara fronit hyjnor e zhbëri të keqen që Satani kishte bërë mbi tokë. Sa do ta falënderojmë Atë sepse asnjëherë nuk ndenji duarkryq, por natë e ditë nuk reshtte së treguari plagët e Tij, dhe i mbante emrat tanë mbi parzmoren e vet! Madje edhe përpara se Satani të fillonte t’i tundonte besimtarët, Jezusi i kishte paraprirë atij dhe i ishte lutur qiellit për të Tijtë. Vëreni, ai nuk thotë, “Satani ju ka shoshur juve dhe prandaj po lutem për ju”, por thotë “Satani ka dashur t’ju ketë”. Ai e kontrollon Satanin edhe në dëshirat e tij dhe i mbyt ato që në djep. Ai nuk thotë: “Por kam dashur të lutem për ju”. Jo, ai thotë: “Por jam lutur për ju: unë e kam bërë këtë tashmë. Kam shkuar në gjykatë edhe kam ngritur atje një kundërpadi edhe përpara se të ngrihej vetë padia”. O Jezus, çfarë ngushëllimi është për ne fakti që Ti e ke mbrojtur çështjen tonë përpara armiqve tanë të panjohur e të padukshëm, që i ke çminuar minat e tyre dhe demaskuar pusitë e tyre. Ky fakt është një burim gëzimi, mirënjohjeje, shprese dhe besimi.