Ne soditëm Lavdinë e Tij, plot Hir e të Vërtetë

Nga Gospel Translations Albanian

GJONI: 1:14-18

14 Dhe Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne; dhe ne soditëm lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit, plot hir e të vërtetë. 15 Gjoni dëshmoi për të dhe thirri duke thënë: “Ky është ai, për të cilin thashë: “Ai që vjen pas meje më ka paraprirë, sepse ishte përpara meje”.” 16 Dhe ne të gjithë morëm, prej mbushullisë së tij, hir mbi hir. 17 Sepse Ligji u dha nëpërmjet Moisiut, por hiri dhe e vërteta erdhën nëpërmjet Jezu Krishtit. 18 Askush s’e pa Perëndinë kurrë; i vetëmlinduri Bir, që është në gjirin e t’Et, është ai që e ka bërë të njohur.

Të fillojmë me vargun 14 që të shikojmë pikën kryesore e këtij paragrafi. “ Dhe Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne; dhe ne soditëm lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit, plot hir e të vërtetë.” .” Kthehu tek vargu 1 të kujtojmë kujt I referohet Fjala. “ Në fillim ishte Fjala dhe Fjala ishte pranë Perëndisë, dhe Fjala ishte Perëndi.”(Gjoni 1:1). Pra fjala i referohet Perëndisë Birit.

Përdor termin “Biri” sepse termi është përdorur këtu në vargun 14: ’’Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne; dhe ne soditëm lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit´’’

Tabela e përmbajtjeve 1 Një Perëndi, Tre Persona 2 Perëndia u bë njeri - pa ndaluar të jetë Perëndi 3 Fjala banoi ndër ne 4 Lavdia si Biri i vetëm i Perëndisë 5 Ç’do të thotë kjo për ne? 6 Kultivimi e një kulture e bazuar në Lidhjen 7 Mishërimin dhe Zbatim 8 Në Jezusin shohim lavdinë e Perëndisë 9 Plot hir. . . 10 . . . e të Vërtetë 11 Duke parë Bukurinë Shpirtërore 12 Një përzierje e pakrahasueshme e Hirit e të Vërtetës 13 Lindur përsëri nga Ungjilli 14 Shih Lavdinë

Një Perëndi, Tre Persona

Muslimanët pengohem duke përballuar këtë fjalë “Biri”, si dhe shumë të tjerë. Disa prej tyre mendojnë se ne themi se Perëndia kishte marrëdhënie seksuale me Marinë dhe prodhuan një djalë. Kjo nuk është ajo që do të thotë Bibla. Gjoni 1:1 thotë: “Në fillim ishte Fjala.” Ajo është Biri i Perëndisë. Dhe ai nuk kishte një fillim. Ai ishte atje në fillim. Ai ishte atje aq mbrapa sa munt të shkoni-në përjetësi. Dhe vargu 3 thotë, “Të gjitha gjërat u bënë me anë të tij (Fjala), dhe pa atë nuk u bë asnjë nga ato që u bënë.” Kjo do të thotë se ai nuk ishte bërë. Ai në asnjë menyrë nuk ishte pjesë e krijimit. Këtu janë ajo që ne dimë për Birin e Perëndisë: 1) Ai është Perëndia. 2) I Ati është Perëndi gjithashtu. 3) Biri nuk është i Ati, ai ishte me të Atin. 4) Ai është i pakrijuar dhe i përjetshëm.

Dikush mund të thotë kaq shumë gjëra në lidhje me doktrinën e trinitetit-mësimin që Perëndia ekziston si një Zot në tre Persona, Ati, Biri, dhe Fryma e Shenjtë. Por mbani në mendjen dhe në zemër tuaj kaq tani për tani. Biri dhe Ati janë një Perëndi, por ata janë dy persona. Ata kanë të njëjtën natyrë hyjnore. Ata janë një Perëndi me dy qendra të vetëdijes.

Perëndia u bë njeri - pa ndaluar të jetë Perëndi

Tani, ajo që thotë vargu 14 – dhe kjo është një nga ngjarjet më të rëndësishme në histori - është se Fjala, Biri, u bë njeri pa ndaluar të jetë Perëndi. Kjo është ajo që ne do të shikojmë për dy javë: Si e dimë këtë është tema, dhe çfarë do të thotë për ne personalisht?

”Fjala u bë mish.” Kjo është, Fjala hyjnore, Biri hyjnor i Perëndisë, u bë një njeri pa ndaluar të jetë Perëndi. Si e dimë këtë? Dhe çfarë do të thotë kjo për ne? Ne do të kalojmë gjithë kohën sot duke përgjigjur këtë në bazë të vargut 14.

Fjala banoi ndër ne

Arsyeja e pare që na bën të themi se Fjala hyjnore nuk pushoi të jetë Fjala hyjnore kur u bë njeri është deklarata në vargun 14 se Fjala “banoi ndër ne.” Subjekt i foljes “banoi” është Fjala. Dhe Fjala është Perëndia. Pra, mënyra më e natyrshme për të mare këtë është se Zoti, Fjala, banoi ndër ne. Kjo është arsyeja pse engjëlli tha te Mateu 1:23 “Ja, virgjëresha do të mbetet shtatzënë dhe do të lindë një djalë, të cilit do t’i venë emrin Emanuel, që do të thotë: “Zoti me ne”. Fjala, Biri, nuk pushoi të jetë Perëndi kur u bë njeri.

Lavdia si Biri i vetëm i Perëndisë

Arsyeja e dytë që ne e besojmë këtë gjendet te dispozita e dytë në vargun 14: “ dhe ne soditëm lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit.” Lavdia e kujt? Lavdia e Fjalës - Fjala e cila është Perëndia. Dhe ç’lloj lavdie është kjo? Kjo është “ lavdia e të vetëmlindurit prej Atit “

Kur Gjoni thotë se lavdia e Fjalës së mishëruar është “ lavdia e të vetëmlindurit prej Atit,” fjala “si” të thotë se kjo është një lavdinë imitive? Kjo nuk është lavdia e vërtetë e Birit, por vetëm “si” lavdia e Birit? Nuk ma ha mendja. Në qoftë se unë them, për shembull, “Unë kam një libër për të të dhënë, dhe unë do doja të ta jipja ty si zgjedhja ime e parë,” ju nuk do përgjigjeshit, “Unë nuk jam me të vërtetë zgjedhja juaj e parë, unë jam vetëm si zgjedhja juaj e parë “. Jo. Kjo nuk është ajo që “si” të thotë kur unë them,” Unë ta jap ty si zgjedhja ime e parë “kjo do të thotë: Unë ta jap ty sepse ti je me të vërtetë zgjedhja ime e parë. Kur Gjoni thotë, “ dhe ne soditëm lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit “ ai thotë, “Ne kemi parë lavdinë e tij, lavdia siç është me të vërtetë - lavdia e Birit të Perëndisë.”

Ne e dimë këtë sepse sërish, në pjesën e parë të vargut 14, Gjoni thotë thjesht dhe menjëherë, “ dhe ne soditëm lavdinë e tij” -pa kualifikim. Lavdia e kujt? Lavdia e Fjalës së përjetshme, e Birit. Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne; dhe ne soditëm lavdinë e tij “ Pra, nuk ka ulje të vlerës te mrekullia e mishërimit. Fjala u bë mish, dhe ai e bëri këtë pa ndaluar të jetë Perëndi. Ai shfaq lavdinë e Perëndisë.

Ç’do të thotë kjo për ne?

Vargjet 15-18 japin më shumë arsye për të besuar se Fjala u bë mish pa ndaluar të jetë Perëndi. Ne do ta shikojmë këtë temë javën e ardhshme, me ndihmën e Zotit. Por tani për tani, as kërkojmë në vargun 14 çka do të thotë për ne se Fjala u bë mish-se Biri i Perëndisë u bë njeriut pa ndaluar të jetë Perëndi. Pse e bëj këtë pyetje? Së pari, sepse teksti i përgjigjet pyetjes. Por ka edhe një arsye tjetër.

Kultivimi e një kulture e bazuar në Lidhjen

A mbani mënd para dy muaj kur predikova disa mesazhe lutjeje për Perëndinë, që ai ti përdorte që të rritste atë që unë quaj kultura relacionale e kishës tonë? Shpjegova se çfarë do të thotë duke iu referuar Filipianëve 2:3-4: “ Mos bëni asgjë për rivalitet as për mendjemadhësi, por me përulësi, secili ta çmojë tjetrin më shumë se vetveten. 4 Mos mendojë secili për interesin e vet, por edhe atë të të tjerëve. “Me fjalë të tjera, le të rritet si një kishë në mënyrë që të shikojmë jashtë vetes për të shërbyer të tjerëve dhe për të menduar për interesat e të tjerëve.

Dhe ju e mbani mend se çfarë bazë të atij shërbëtori, ishte mendim lidhëror? Vargjet e ardhshme e shpjegojnë: “ Kini në ju po ato ndjenja që ishin në Krishtin Jezus: 5 Kini në ju po atë ndjenjë që ishte në Jezu Krishtin, 6 i cili, edhe pse ishte në trajtë Perëndie, nuk e çmoi si një gjë ku të mbahej fort për të qenë barabar me Perëndinë, 7 por e zbrazi veten e tij, duke marrë trajtë shërbëtori, e u bë i ngjashëm me njerëzit; “(Filipianëve 2:5-7). Me fjalë të tjera, themelet e përulësisë, shërbimit, dashurisë - dhe kultura e rinovuar lidhore në Bethlehem ishte: Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne - dhe vdiq për ne.

Mishërimin dhe Zbatim

Arsyeja që pikoj këtë, është të mos themi, “Epo, ne e bëmë theksin mbi temat relacionale verën e kaluar, dhe tani ne jemi në teologji.” Jo. Teologjia e vetme që ka rëndësi për çdo gjë është i llojit të Filipianëve-2, e cila është pikërisht i njëjta me llogin e Ungjilli të Gjonit. Na ndihmon të njohim Krishtin, lavdinë në Krisht,dhe të shndërrohemi nga Krishti për hir të dashurisë (13:34, 15:12) - që do të thotë që ndryshon kishën tone në mënyrë relacionale. Kjo na bën më të dashur, më të dobishëm, më shërbyes, më pak krenar, më pak egoist, më pak të tërhequr, më të interesuar.

Pra, kur unë them: “Le të mos lëmë vargun 14 deri sa të pyesim se çfarë do të thotë për ne se Fjala u bë mish,” ju mund të dëgjoni disa prej të rrahurat e zemrës pas kësaj pyetje. Unë gjithmonë mundohem të dalloj çfarë ndryshim kjo teologji madhështore bën për jetën tonë personale dhe relacionale.

Në Jezusin shohim lavdinë e Perëndisë

Pra, çfarë do të thotë për ne se Fjala u bë mish? Vargu 14 thotë: “ dhe ne soditëm lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit, plot hir e të vërtetë.” Kjo do të thotë se në Jezu Krishtin mund të shohim lavdinë e Perëndisë. Dhe kjo do të thotë se lavdia e Perëndisë e zbuluhar te Jezusi nuk na gllabëron në mëkatin tonë. Në të kundërt, ajo është “plot hir e të vërtetë.” Kjo është, lavdia e Perëndisë në Krisht është prirja e tij e mëshirshme për ne, pa kompromentuar vërtetësinë e tij, besnikërinë e tij për vetveten. Dhe kjo dispozitë e hirshme është shumë, shumë e madhe. Kjo është arsyeja pse ai përdor fjalën “të plotë” fjala “e plotë” modifikon “lavdinë”. Lavdia e Birit të Perëndisë është plot me hir ndaj ne mëkatarëve pa kompromentuar të vërtetën e Perëndisë.

Plot hir. . .

Ky është një lajm me të vërtetë i mirë. Perëndia mund të zgjidhte për t’u bërë mish si gjyqtar dhe xhelat. Dhe të gjithë ne do të gjendeshim fajtor para tij dhe do të dënoheshim me dënim të përjetshëm. Por ai nuk u bë mish ashtu. Fjala, Biri, që është Zoti, u bë mish për të zbuluar një lavdi hyjnore që është “plot hir e të vërtetë.” Fjala e Zotit u bë mish që të ketë mëshirë për ne. Fjala u bë mish në mënyrë që mëshira e tij për ne të jetë në përputhje me vërtetësinë e Zotit. Kjo nuk do të jetë një shpëlarjë, e paprinciptë, sentimentale e hirit.

Kjo do të jetë një e drejtë, e ngritur nga Perëndia, e kushtueshme lavdi. Do të çojë drejt vdekjes së Jezusit në kryq. Në fakt, kjo është arsyeja pse ai u bë mish. Ai duhet të kishte mish që të mund të vdiste. Ai duhet të ishte njeri në mënyrë që të vdiste si një Perëndi-njeri në vendin tonë (Hebrenjve 2:14-15). Fjala u bë mish në mënyrë që vdekja e Jezu Krishtit të jetë e mundur.Kryqi është ku plotësia e hirit ndriçoi me shkëlqim më të madh. Ishte kryer dhe blerë atje.

. . . e të Vërtetë

Dhe arsyeja që kjo ndodhi ndërmjet vdekjes është sepse Biri i Perëndisë është plot hir e të vërtetë. Perëndia është i mëshirshëm me ne dhe i vërtetë në vetvete. Prandaj, kur Djali i tij vjen, ai është plot hir e të vërtetë. Kur Krishti vdiq, Perëndia ishte e vërtetë në vetvete, sepse mëkati u ndëshkua. Dhe kur Krishti vdiq,Perëndia ishte i mëshirshëm me ne, sepse Krishti morri përsipër dënimin, jo ne.

”Fjala u bë mish” do të thotë për ne, se lavdia e Perëndisë është zbuluar në histori si kurrë më parë, përkatësisht, në plotësinë e hirit dhe në plotësinë e së vërtetës që shkëlqen më ndezur në vdekjen e Jezusit për mëkatarët.

Duke parë Bukurinë Shpirtërore

Kini kujdes këtu se nuk thoni, “Epo, unë nuk isha atje për të parë atë dhe kështu lavdia nuk është në dispozicionin tim për të parë. Ju gjithë fetarët mund të bisedoni të sa të doni për lavdinë e Birit të Perëndisë, por ai nuk është këtu për tu parë. “Kini kujdes. Mos mendoni për këtë lavdi në vargun 14 si thjesht ndriçim i jashtme apo bukuri. Jezusi nuk ishte i ndritshëm ose i bukur fizikisht. “Nuk kishte figurë as bukuri për të tërhequr shikimin tonë, as paraqitje që ne ta dëshironim” (Isaia 53:2).

Dhe mos të mendojnë për këtë lavdi në vargun 14 si thjesht nje demonstrim i mrekullive. Ka pasur njerëz që i panë mrekullitë, e dinin se ato ndodhën, dhe nuk panë asgjë të bukur ose të lavdishme. Ata donin ta vrisnin (Gjoni 11:45-48).

Jo, “lavdia” e zbuluar e Birit të Perëndisë, lavdia e Fjalës, lavdia e Jezu Krishtit, në ardhjen e tij të parë, është kryesisht një lavdi shpirtërore, një bukuri shpirtërore. Kjo nuk është diçka që ju munt të shihni me sy fizik, por me sytë e zemrës (Efesianëve 1:18). Ne shohim mënyrën se si ai flet dhe vepron dhe do dhe vdes, dhe me anë të hirit, ne shohim një vetvërtetim, lavdi hyjnore, apo bukuri.

Një përzierje e pakrahasueshme e Hirit e të Vërtetës

Pali shprehet kështu në 2 Korintasve 4:04, “ të cilëve perëndia i këtij shekulli ua verboi mendjet e atyre që nuk besojnë, që drita e ungjillit të lavdisë së Krishtit, që është shëmbëllimi i Perëndisë, të mos ndriçojë tek ata”. “Drita e ungjillit të lavdisë së Krishtit, që është shëmbëllimi i Perëndisë” është ajo që Gjoni 1:14 quan “lavdia e të vetëmlindurit prej Atit, plot hir e të vërtetë.”

Dhe kujtoni, Pali është duke folur me njerëz që kurrë nuk panë Jezusin tokësor, dhe Gjoni shkruan Ungjillin e tij për njerëzit që kurrë nuk pane Jezusin tokësor, njerëz si ne. Lavdia e Gjoni 1:14 dhe lavdia e 2 Korintasve 4:04 është një lavdi që ju shikoni shpirtërisht, kur ju dëgjojnë historinë e Jezusit.

Nuk keni nevojë për të parë atë fizikisht. Jezusi tha tek Gjoni 20:29, “lum ata që nuk kanë parë dhe kanë besuar!” Ju e njihni atë në Ungjillin e Gjonit dhe shkrimet e tjera të Biblës. Dhe kur ju e njihni atë, nëpërmjet këtyre tregimeve tëfrymëzuara nga fjalët dhe veprat e tij, lavdia e tij shkëlqen ndërmjet bukurisë e vetëvërtetimit të kësaj përzierje të pakrahasueshme hir e të vërtetë.

Lindur përsëri nga Ungjilli

Nuk është rastësi që vargjet 12-13 përshkruajnë rilindjen, dhe vargu 14 e përshkruan shikimin e lavdisë e Birit të Perëndisë. Vargjet 12-14:

“por të gjithë atyre që e pranuan, ai u dha pushtetin të bëhen bij të Perëndisë, atyre që besojnë në emrin e tij, 13 të cilët nuk janë lindur nga gjaku, as nga vullneti i mishit, as nga vullneti i burrit, por janë lindur nga Perëndia. 14 Dhe Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne; dhe ne soditëm lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit, plot hir e të vërtetë.”

Kujtoni vargun 4: “Në atë ishte jeta, dhe jeta ishte drita e njerëzve.” Kur jeta e re shpirtërore jepet, dritë të re ndodh. Drita nuk është një dritë fizike. Ajo është shkëlqim shpirtëror e lavdisë së Birit të Perëndisë e përmendur në vargun 14. Kjo është se si bëhet që të shikojmë!

Dhe si na ndodh kjo jetë të re shpirtërore? Vargu 13 thotë se kjo ndodh kur ne lindim jo nga njeriu por nga Perëndia. Kjo ndodh duke lindur përsëri. Kjo është se si vijmë në besim dhe pranojmë Krishtin dhe bëhemi fëmijë të Perëndisë (Gjoni 1:12).

Në bazë të ungjillit, duke dëgjuar historinë e veprave të shpëtimit dhe fjalës të Jezusit - Perëndia krijon në ne jetë shpirtërore. Ne lindim në Perëndi ndërmjet ungjillit (1Pjetrit 1:23-25). Dhe kjo jetë e re shpirtërore sheh dritën e lavdisë së Krishtit (Gjoni1:4). E bën këtë menjëherë. Kjo është arsyeja pse Gjoni 8:12 e quan atë “dritën e jetës.” Kur ju jepet jetë shpirtërore, shikoni lavdinë shpirtërore.

Shih Lavdinë

Ose një mënyrë tjetër për ta thënë, sipas vargut 12, është që kjo jetë të re dhe shikim beson në dritë dhe pranon këtë dritë si e vërteta dhe lavdia e Jezu Krishtit, Birit të Perëndisë. Dhe në këtë jetë dhe dritë dhe besim dhe pranim vargu 12 thotë se ne marrim të drejtën për t’u quajtur bij të Perëndisë. Kjo do të thotë, ne jemi bij të Perëndisë, sepse kjo jetë dhe dritë dhe besimit dhe pranimit është e drejta tonë si bij të Perëndisë.

Kështu që unë ngre para jush Birin e mishëruar së Perëndisë: Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne pa ndaluar të qënë Perëndi. Shikoni lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit, plot hir e të vërtetë. Shikoheni, për lavdinë që ai është, dhe jetoni. Amin.