Mëngjes dhe Mbrëmje/7 Janar

Nga Gospel Translations Albanian

Mëngjes

“Për mua të jetuarit është Krishti…”

Filipianët 1:21

Nuk ka besimtar që të ketë jetuar gjithnjë në Krishtin! Në fakt, ai nis të jetojë në Krishtin vetëm atëherë kur Perëndia Frymë e Shenjtë e bind atë për mëkatin dhe kur prej hirit çohet që të shohë Shpëtimtarin tek jep shpirt në kryq për të shlyer fajin e tij. Nga momenti i rilindjes hyjnore njeriu fillon të jetojë në Krishtin. Jezusi është për besimtarët si ajo perla tepër e çmuar, për të cilën jemi gati të shesim gjithçka kemi. Ai e ka fituar dashurinë tonë plotësisht sa që ajo rreh vetëm për Të. Ne jetojmë vetëm për lavdinë e Tij dhe jemi gati të vdesim duke mbrojtur ungjillin e Tij. Ai është shembulli ynë jetësor dhe modeli sipas të cilit po e gdhendim karakterin tonë. Fjalët e Palit kanë një domethënie më të gjerë sesa mendojnë disa njerëz, sepse ato nënkuptojnë që Krishti ishte synimi dhe qëllimi i vetëm i jetës së tij, madje mund të themi se Krishti ishte vetë jeta e tij. Nëse mund të huazojmë fjalët e një njeriu të Zotit që ka jetuar shumë kohë më parë: Pali hante, pinte dhe flinte jetë të përjetshme. A mund të thuash ti që e quan veten të Krishterë, se jeta jote është si ajo e Palit? A mund të thuash me plot gojën se të jetuarit për ty është Krishti? A po e bën punën tënde për Krishtin? Shih se mos po e bën për lavdinë e vetes dhe për të pasuruar familjen? A po pyet vallë, “A nuk është pak kjo?” Për të Krishterin ashtu është. A nuk e shpall ai se jeton për Krishtin, atëherë si mund të jetojë për ndonjë qëllim tjetër pa bërë kurorëshkelje frymërore? Të shumtë janë ata që e vënë në jetë këtë parim deri në njëfarë mase, por sa të tillë ka që guxojnë të thonë se kanë jetuar plotësisht për Krishtin ashtu siç bëri apostulli Pal? E megjithatë kjo është jeta e vërtetë e të Krishterit, vetë burimi i saj, vazhdimësia e saj, modeli i saj, qëllimi i saj, të gjitha të përmbledhura në një fjalë: Jezus Krishti. Zot, pranomë të lutem teksa të paraqitem duke t’u lutur që të jetoj për Ty dhe në Ty. Le të jem si demi që qëndron mes parmendës dhe altarit, gati për punë ose për flijim, dhe le të jetë motoja ime: “Gati për të dyja!”

Mbrëmje

“Motra ime, nusja ime.”

Kantiku i Kantikëve 4:12

Vëreni emrat e ëmbël me të cilët Solomoni hyjnor i drejtohet me dashuri të pamasë nuses së Tij, Kishës. Motra ime, ti që je përkrah meje prej lidhjeve të gjakut, bashkëndarëse e të njëjtave simpati. Nusja ime, më e afërta dhe më e shtrenjta, e ngjitur pas meje me lidhjet më të dhembshura të dashurisë, mikja ime e ëmbël, pjesë e qenies sime. Motra ime, prej Trupëzimit tim, i cili të bën kockë nga kockat e mia dhe mish nga mishi im. Nusja ime, prej vlesës hyjnore, në të cilën unë u bashkova me ty në drejtësi. Motra ime, të cilën e njihja prej shekujsh, dhe mbi të cilën vigjilova qysh prej lindjes. Nusja ime, e cila u mor mes bijave, u përqafua me krahë dashurie, dhe u vlua me mua përjetë. E vërteta është që i Afërmi ynë mbretëror nuk e ka për turp që ka të bëjë me ne, sepse e thekson me kënaqësi të dukshme këtë marrëdhënie të dyfishtë. E ndeshim fjalën “ime” dy herë në tekstin tonë, sikur Krishti ta nënvizonte me ngazëllim faktin që Kisha është pronë e Tij. “E gjente ëndjen e Tij me bijtë e njerëzve”, sepse pikërisht këta bij njerëzish ishin të zgjedhurit e Tij. Ai, Bariu, kërkonte delet sepse ato ishin delet e Tij. Ai kishte dalë “të kërkonte dhe të shpëtonte ata që kishte humbur”, sepse ata që kishin humbur ishin të Tijtë shumë kohë përpara se të humbnin ose t’i humbnin Atij. Kisha është pronë ekskluzive e Perëndisë dhe askush tjetër nuk mund të pretendojë pjesë në këtë pronë ose të kërkojë pjesë të dashurisë e saj. Jezus, kisha jote është e lumtur që gjërat janë kështu! Çdo frymë besimtari le të pijë ujë nga puset e ngushëllimit! Shpirti im, Jezusi është afër teje i lidhur me ty në një marrëdhënie; Krishti është i dashur për ty sepse me Atë të lidh lidhja martesore. Shihe se si i bashkon duart e Tij me tuat duke të thënë, “Motra ime, nusja ime”. Vëreji dy kapëset e shenjta me të cilat Zoti yt të shtrëngon nga të dyja anët duke mos mundur dhe duke mos dashur të të lëshojë më! O e dashura ime, mos vono që t’i përgjigjesh flakës së shenjtë të dashurisë së Tij!