Shikoni tekstin

{{ info | Nine Marks of a Healthy Church/Conclusion}} 

Kur të mund të presupozojmë me të drejtë se pjesëtarët e kishës janë të rilindur dhe se ata që janë të rilindur janë të përkushtuar ndaj kishës, atëherë shëmbëlltyrat e Dhiatës së Re për kishën mund të ilustrohen në mënyrë të gjallë në bashkësitë tona. Në mirësinë e Tij, Perëndia na ka thirrur që të jetojmë jetën e krishterë së bashku, ndërkohë që dashuria dhe kujdesi ynë i ndërsjellë reflekton dashurinë dhe kujdesin e Perëndisë. Marrëdhëniet nënkuptojnë përkushtim në botë: sigurisht, edhe në kishë ato nënkuptojnë jo më pak përkushtim. 

Në urdhërimin e tretë (Eksodi 20:7; Ligji i Përtërirë 5:11), Perëndia i paralajmëron njerëzit e Tij që të mos e përdorin kot emrin e Tij. Kjo nuk është thjesht një ndalesë e gjuhës së paudhë, por ky urdhërim na ndalon që ta përdorim emrin e Perëndisë më kot, në mënyrë të pakuptimtë, pa qëllim ose me një qëllim të keq. 

Ky urdhërim është për ne në kishë. Shumë kisha sot janë të sëmura. Ne e ngatërrojmë përfitimin personal me rritjen shpirtërore. Ne e ngatërrojmë ngazëllimin me adhurimin e vërtetë. Ne çmojmë pranimin e botës, në vend që të jetojmë në mënyrë të tillë që të ngjallim kundërshtimin e botës. Pavarësisht nga profilet e tyre statistikore, shumë kisha sot duket sikur nuk shqetësohen për shenjatbiblike që duhet të dallojnë një kishë të gjallë që rritet. 

Shëndeti i kishës duhet të jetë shqetësimi i të gjithë të krishterëve, sidomos i atyre që janë thirrur për të qenë udhëheqës në kishë. Kishat tona duhet të shfaqin Perëndinë dhe Ungjillin e Tij të lavdishëm për krijesën e Tij. Ne duhet t’i sjellim Atij lavdi, me anë të jetës sonë së bashku. Kjo barrë e prezantimit është përgjegjësia jonë dhe është privilegji ynë i madh.